1 Դաւիթի երգ. ա երբոր քարայրումն էր. Աղօթք։
1 Ես իմ ձայնով դէպի Տէրն եմ աղաղակում. Իմ ձայնովը Տիրոջն եմ աղաչում։
2 բ Իմ հառաչանքը թափում եմ նորա առաջին. Իմ նեղութիւնը պատմում եմ նորա առաջին։
3 գ Երբոր հոգիս մաշվում է ինձանում, դու ճանաչում ես այն ժամանակ իմ գնացքը. դ այն ճանապարհումը, որ գնում եմ, որոգայթ լարեցին ինձ համար։
4 Նայիր աջ կողմին եւ տես. ե մէկը չ’կայ որ ինձ ճանաչէ. Ապաստանը կորաւ ինձանից. Մէկը չ’կայ որ իմ անձի համար հոգս անէ։
5 Տէր, դէպի քեզ եմ աղաղակում եւ ասում. զ Դու ես իմ յոյսը՝ է իմ բաժինը ը կենդանեաց երկրումը։
6 Նայիր դէպի իմ աղաղակը, որ թ շատ խեղճ եմ. Փրկիր ինձ իմ հալածիչներիցը որ ինձանից զօրաւոր են։
7 Իմ անձը հանիր բանտիցը որ գոհանամ քո անունիցը. ժ արդարները կ’պատեն ինձ, ի երբոր ինձ բարութիւն անես։
Սաղմոս 142